دعا شکوفا کننده روح است
هیچ اتفاق افتاده است که دعا به جای گشایش مسیری به سوی نیکویی های زودآیند، شما را در مسیری بی نتیجه و ناکارآمد قرار دهد؟
دعا کردن شکوفا کننده روح است.
وقتی دعاهای تان اجابت نشده اند، شاید از آن روست که روح تان برای پذیرش آن پاسخ، در شرف شکوفایی بیش تر است.
شاید داستان کشیشی را شنیده باشید که پس از عهده دار شدن نخستین وظیفه کلیسایی، به دین پدر و مادرش رفت. پدر و مادر در انتظار گزارش هایی پر آب و تاب از کار او بودند. وقتی مادرش پرسید: پسرم آیا از وقتی ک تصدی این کار را عهده دار شده ای، خلوص روحانیت ات افزایش یافته است؟ او صادقانه پاسخ داد: خیر، اما چنین چیزی باید رخ دهد! من باید به چنان رشدی برسم که چنین رشدی را موجب شوم. ان مرد جوان درصدد شکوفایی روح اش بود.
وقتی به نظر می رسد که دعاهای تان اجابت نمی شوند، اغلب از آن روست که پاسخ، بزرگ تر و بهتر از حد انتظار شماست. بنابراین همچنان به دعا کردن ادامه دهید تا به آن مقطع از هشیاری برسید که پذیرای ورود موهبت های در راه باشید!
اکنون وقت آن است که تاکید کنید: اکنون من برای نیکویی خداوندی درهر جنبه زندگی ام آماده و پذیرایم. من برای نیکویی خداوند آمده و پذیرایم چه همانا در هر وجه زندگی ام متجلی می شود.
از کشیش معروفی که از همه موهبت های زندگی به حد وفور در اختیار داشت، پرسیدم که راز موفقیت اش در چیست. او پاسخ داد که در ابتدای کارش، روزانه تکرار می کرد: «اکنون من برای دریافت موهبت های الهی در هر جنبه زندگی ام آماده و پذیرایم.» او تکرار این دعا را در عرض سال ها ادامه داده است و از وفور موهبت های تندرستی، مکنت و خرد بهره مند شده است.
ممکن است به دفعات، دعای تان برای آنچه که خواستارش هستید، اجابت نشود، با وجود این دعای تان بی ثمر نیست. گو این که با دعا کردن همیشه همه چیز، به موقع و مطابق میل تان تغییر نمی کنند، این امر حتمی است: شما تغییر می کنید! همیشه نوعی غییر به شکل نامرئی صورت می گیرد که ضروری است و همان به پاسخ های زندگی منتهی می شود.
وقتی دعای تان بلافاصله اجابت نشود، اغلب به این دلیل است ک سعی کرده اید نیکویی و موهبت خداوندی را در زندگی تان محدود کنید.
به احتمال فراوان شما ناهشیارانه و ناخودآگاه گفته اید: «نه میل اراده تو، که میل و اراده من انجام شود. خداوندا برایم مهیا کن.» بدین ترتیب دعاهای تان بی جواب می مانند تا وقتی آن را بدون هر قید و شرطی به خداوند واگذار کنید و بگویید: «خداوندا خودت بهتر می دانی. می دانم که اراده تو برایم بهترین نیکویی قابل تصور است. اکنون این موضوع را رها می کنم و می گذارم که دعایم به والاترین و بهترین شیوه ممکن اجابت شود. اکنون رها می کنم و می گذارم که مصلحت و نیکویی بی انتهای تو دراین اوضاع و شرایط جاری شود.»
می توانید مطمئن باشید که صرف نظر از نیازها و خواسته های تصوری تان چنانچه فقط دعا کنید که مصلحت خداوند در زندگی تان جاری و ساری شود، موهبت های پایا و پیوسته بهسوی تان خواهد آمد. اگر هر یک از ما خودمان را کاملا در اختیار اراده نیکوی خداوند بگذاریم، جهان بار دیگر به بهشت برین تبدیل خواهد شد.
حقیقت شگفت انگیز دعا آن است که خداوند مهرآمیزمان همه دعاها را اجابت می کند. هرگاه دعایی ظاهرا بی پاسخ باقی می ماند، مطمئن باشید که در جایی، بین شما و بخشنده لاینتاهی، دری بسته وجود دارد.
خواسته و تمنای قلبی همیشه به این مفهوم است که خداوند بر در هشیاری تان ضربه می زند و می خواهد وادارتان کند که نیکویی والاتر را در زندگی تان بپذیرید. به جای آن که میل و خواسته تان را به منزله امری ناممکن فرو خورید، اظهار کنید: «من دریافت می کنم. اکنون من می ستانم. من همه موهبت هایی را که خداوند برای من در نظر دارد، می پذیرم. خداوند نیز موهبت هایی بی کران برایم در نظر دارد!»
وقتی پاسخ های تان اجابت نشده اند، به اندرون تان نظر اندازید و درخواست کنید که به شما نشان داده شود مانع را چگونه از سر راه بردارید.



برگرفته از کتاب قدرت دعا - کاترین پاندر ، مینا اعظامی