اى بنده بد ، اى پست ، چه چیز باعث شده که بر پادشاه عالَمیان و خداوندگار اوّلین و آخرین جراءت پیدا کنى ؟ و چه چیز تو را از جایگاه خویش که بنده اى نیازمند و ذلیل هستى ، در آورده و به فروگذارى و گستاخى و اشتغال داشتن به غیر بندگى و خدمت و معامله با مالکِ روز جزا ، واداشته است ؟
واى بر تو ، آیا نمى بینى که خود مخزن و حمّال کثافت هاى پست و عهده دار تمیز کردن محلّ خروج پلیدی ها مى باشى و این امور را هر روز و شب مکرّر با دستت انجام مى دهى و تا هنگام مرگ از این کار پست رهایى نخواهى داشت .
واى بر تو ، چگونه از زیر بار نشانه ذلّت و نقص سر به سوى صاحب جبروت و مالک مُلک و ملکوت بلند مى کنى ؟
آیا نمى دانى که آغاز تو بسان پدرت ، از نطفه اى بدبو و گندیده بوده که از محلّ در آمدن پیشاب که ناپاک است بیرون مى آید و بعد از آن کارت حمّالى و شستن کثافت مى باشد و بعد از مرگ به صورت مُردار گندیده و زشت مى گردى.
سرت را از روى ذلّت و شرم به زیر انداز و صدایت را از روى بیم و هراس آهسته کن و زبونىِ خویش را بشناس و در تدبیر امور خود تامّل کن و بکوش که مولایت تو را از اسارت بندگى رها ساخته و از فرومایگى این امور پست بیرون آورد.
دست به دامن او شو و به او توسّل بجوى که تو را از این بردگى اسارت آزاد ساخته و از آزادگان قرار داده و براى سکونت در بهشتى که خانه آرامش و محلّ آسودگى است ، شایسته گرداند و بدین وسیله تو را از این کار پست و اشتغال به شستن کثافت ها و محلّ خروج پلیدی ها بالا برده و این جسد سخیف و دون را ویران ساخته و بر بُنیادى والا و پاکیزه از این پلیدیها آباد کند ، به گونه اى که براى سکونت در خانه اى که خوشی هایش دایمى و جاودانى است ، صلاحیّت پیدا کنى که این دست به دامن شدن و توسّل جستن تنها در دنیا میسّر است ، پس اگر به چیز پست و دون بسنده نمایى ، زیانکار خواهى بود و گناه از خودت مى باشد و مصیبت و گرفتارى به خودت برمى گردد.