هو
"ام" به معنای مصدر وقطب شی یا فرد یا عال‍َم است که در هر جمعی چه جماد ،چه نبات ،چه حیوان و چه انسان و یا موجودات مجّرد عقلی و یا کل کائنات مرکزو قطب و مصدر آنها واقع می شود.و چون شخص رسول امّی صلی الله علیه واله وسلم اکمل از انسان ها و اولیا و انبیاء و ملائکه می باشند مصدر و قطب صدور علوم و اطلاعات آنها می باشند ،که مصدر به معنای بکر و تازه و دست نخورده است وتمام مشتقات هرکدام به زبانی ذکر آن مصدر می نمایند ولی هیچکدام اونیستندو او همه آن مصادر می باشد.او"امّ " آنهاست و امّ یعنی زبان گویای تمام مشتقات ،لذا تمام صاحبان علم از علوم عقلی و نقلی در نزد ایشان "امّی "اندو ایشان "امّ"آنهاست.و همین که ایشان هیچ استادی برای خواندن و نوشتن نداشتند دلیل مدعای ماست و گرنه ایشان "امّ عالمین" نمی توانستند باشند.لذا امّی ذو وجهین است که هم معنای کمال و هم معنای ناقص می دهد مثل کلمه المرید که هم فاعل است و هم تابع آن .
نام نکویش احمد است در آسمان معرفت
محمود در نزد ملیک آن قاصد عالی صفت
امّی گرش خوانی بدان ای عالم اهل زمین
امّی اهل العالمین امّ الکتاب است آن امین
