بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

روزى على (علیه السلام ) به کمیل بن زیاد چنین سفارش و وصیت کرد؛ فرمود: اى کمیل ! شیطان باکید و مکر لطیفش بسوى تو مى آید و تو را به طاعتى امر مى کند که مى داند با آن الفت و انس دارى و آن را فرو نمى گذارى پس تو گمان مى برى که او فرشته اى بخشنده است ، در حالیکه بدون تردید او شیطان رانده شده است .
سپس وقتى به او انس گرفتى و اطمینان یافتى ، تو را به اتخاذ تصمیماتى هلاک کننده که نجات در آن نیست وا مى دارد.
اى کمیل ! وقتى که شیطان در سینه ات وسوسه کرد بگو: اعوذ بالله القوى من الشیطان الغوى و اعوذ بمحد الرضى من شرما قدر و قضى و اعوذ بالله الناس من شر الجنه و الناس اجمعین و صلى الله على محمد و آله و سلم و سلم
این پناه جستن به حق تو را از زحمت و اذیت ابلیس و شیاطین همراه او، اگر چه تماما مثل او ابلیس باشند، کفایت کرد.