عزاداری

استفاده ازمدح و مرثیه ، همواره بعنوان اهرمى در دفاع ازحق ومبارزه باحکومتهاى جور، مورداستفاده قرار مى گرفت .
برپایى مراسم سوگوارى براى ائمّه و احیاى خاطره شکوهمند و الهام بخش حیات و جهاد و شهادتشان ، همواره در تاریخ ، حرکت آفرین و بیدارگر بوده است .
سنّت شعر گفتن و مرثیه خواندن و گریستن و گریاندن در مجالس سوگ اهل بیت نیز، مورد تشویق و دستور امامان بود، چرا که عزادارى ، رساندن صداى مظلومیّت آل على به گوش مسلمانان بود و رسالتى عظیم داشت . اقامه مجالس به یاد آنان ، بیان رنجهاى جانکاه پیشوایان حق و خون دلهاى ائمه عدل ، فاش ساختن و آشکار کردنِ ناله مظلومانه آنان در هیاهوى پرفریب اغواگران بود و عزادارى براى شهید، انتقالِ فرهنگ شهادت به نسلهاى آینده تلقّى مى شد ... و این خط همچنان ادامه یافت ، تا اکنون ...در اینگونه مجالس ، احساس و عاطفه ، به کمک شعور مى آید و مکتب عاشورا زنده مى ماند و اشک ، زبان گویاى احساسهاى عمیق یک انسان متعهّد و پاى بند به خطّ حسینى و کربلایى است .
اشک ، دلیل عشق است و نشانه پیوند.
اشک ، زبان دل است و شاهد شوق .
دلى که به حسین علیه السّلام و اهل بیت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله عشق دارد، بى شک در سوگ آنان مى گرید و با این گریه ، مهر و علاقه درونى خود را نشان مى دهد و گریه بر حسین علیه السّلام تجدید بیعت با (کربلا) و فرهنگ شهادت است و امضاى راه خونین شهیدان .
اشک ، خون مى سازد و مجاهد و شهید مى پرورد.
جبهه هاى گرم ایران اسلامى در سالهاى (دفاع مقدس )، گویاترین و زنده ترین سندى است که نشان مى دهد چگونه عشق عاشورایى و مراسم نوحه خوانى و اشک ریختن بر سالار شهیدان ، محرّم را ماه (پیروزى خون بر شمشیر) مى سازد و اشک را به سلاحى کارى و مؤ ثّر تبدیل مى کند.
سابقه عزادارى و سوگوارى بر مظلومیت خاندان پیامبر علیهم السّلام بسیار دیرینه است و خود پیامبر و على و فاطمه و... علیهم السّلام و فرشتگان و کرّوبیان و جنّ و انس بر مظلومیّت (آل اللّه ) گریسته و مجالس عزا و گریه برپا کرده اند. حتى انبیاى گذشته هم اشکى ریزان و دلى سوزان و توسّل و توجّهى به خاندان عصمت و اسوه هاى شهادت داشته اند
شبهه آفرینیهاى کج فهمان یا مغرضان نسبت به مساءله گریستن وعزادارى و توسّل و اقامه مراسم و شعائر دینى در سوگ امامان مظلوم و شهید، جز از بى خبرى آنان از تعالیم اسلام و دستورها و سنتهاى پیامبر اسلام ، نشاءت نمى گیرد
این مجموعه چهل حدیث که پیش رو دارید، برخى از احادیث مربوط به این سنّت ارزشمند و سازنده را در بردارد. امید است که آشنایى با فرهنگ دینى و عمل به آن ، وسیله نجات ما و سبب شفاعت (اهل بیت ) از ما در روز قیامت گردد